तिमी

तिमीलाई सम्झने बित्तिकै,
स्‍मृतिका हार्डडिस्कबाट
फटाफट-
चिनियाँ रोल खुलेझैं,
अनेक चित्रहरू खुल्न थाल्छन् ।
तिनै सम्झनाका
उर्लँदा छालहरू टेकेर
म कैंयौ पटक पुगेको छु
आफ्ना विपनाका पोखरीदेखी
तिम्रा सपनाका समुद्रहरूसम्म।

बिर्सन खोज्दापनि तिमीलाई
सुनौला सम्झनाका पानीफोटाहरू
मगजै हल्लिने गरी
मेरो बिश्वासको बगैँचामा
आस्थाको गीर खेलिरहन्छन् ।
तिम्रो सम्झनामा उदासीएको साँझ,
यीनै साँघुरा नागबेली बाटो हुँदै
म थुप्रै पटक कुदेको छु
मेरा ओसिला झुपडीदेखि
तिम्रा सुकिला-चम्किला महलहरूसम्म।

आजकाल त म बाँचेको प्रमाण
तिम्रा सम्झनाहरू मात्रै छन्
साँच्चै, मनभरी शब्द बोकेर पनि
मैले कहिल्यै लेख्न नसकेको
अलिखित कविता हौ तिमी ।