Short Poems(1)

जिन्दगी

कविहरूले लेखे

जिन्दगी यस्तो हुनुपर्थ्यो

यो आउनुपर्थ्यो

त्यो हट्नुपर्थ्यो

मैले भनेँ -

तिमी आउनु ,

छेउमा बस्नु र हाँसिदिनु

जीवन यस्सै सुन्दर हुनेछ

....................................................................

मोफसलको चिठी

म बोल्दा बिथोलिन्छ तिम्रो निद्रा

मेरो कलमले खुब घोच्न थालेको छ तिमीलाई,

तिम्रो कुर्चीमुनी

जरूर गएको छ भुइँचालो

यति बुझिराख्नु

रगतको होली खेलिराखेर मात्रै

धेरै टिक्न सक्दैन तिम्रो सत्ता

ओ राजधानी, भन-

हाम्रा कविता बिरूद्ध

कहिलेसम्म पड्काउँछौ बन्दुक?

कति दिन मार्छौ हामीलाई?

कलमको आँशुले भिजेपछि एकदिन

चिसो हुनेछ बारूद

र फर्किनेछ तिम्रै छातीतिर

....................................................................

जुनकिरीको संगीत

म कहानीहरूको कुरा गर्छु

तपाईँ कहालीहरूको कुरा गर्नुहुन्छ

म प्रेम गर्नुस् भनिरहन्छु

तपाईँ पैसाले पुग्दैन भन्नुहुन्छ

म जे जे गर्छु

तपाईँ ठीक उल्टो उल्टो गर्नुहुन्छ

र भन्नुहुन्छ -

“क्यै मज्जा छैन यार जिन्दगीमा”

महाशय, ओ महाशय

आउनुस्

माथी देउरालीसम्म उक्लौँ

र जुनकिरीहरूसँग सोधौँ

कति उज्यालो चाहिन्छ

जिन्दगी बिताउन?

....................................................................

Earthquake

Come near,

Hold hands

And stare into my eyes

I can rebuild you

Into monuments

Bit by bit,

Piece by piece,

Block by block

O life..

O earthquake!

....................................................................

Heartbreak

I thought I knew

What real pain felt like

But I didn’t,

Until that day

When I saw the way

You looked at her!

....................................................................

Nostalgia

Once were there

craved slow touch,

shy denial,

surrendered blushes;

Then LIFE happened

leaving behind

these memories

that translates to hiccups~

....................................................................